Als we hadden geweten, dat het dit allemaal voor Jeroen zou opleveren, hadden we veel eerder dit onderzoek laten doen. Hij vindt zichzelf nu niet meer "dom". Jeroen is blij, dat hij hulp krijgt en hij heeft al een stuk van de achterstanden ingelopen. Hij kan het op school nu allemaal beter "behappen". Zijn boze woede-uitvallen zijn verdwenen. Hij is vrolijker. Hij spreekt weer af en hij gaat niet meer met tegenzin naar school. Hij slaapt beter.
Het is jammer geweest, dat school zei: "wachten met dyslexie-onderzoek totdat Jantien 3 keer een E-score heeft gehaald". Ze zit nu in groep 5 en nu pas hebben we de dyslexie in kaart laten brengen. Zonde: de achterstand is nu meer dan een jaar. Hadden we zelf maar eind groep 3 aan de bel getrokken. Toen waren de problemen ook al duidelijk zichtbaar. Nu heeft Jantien 1,5 jaar "overleefd" en gecompenseerd en is ze al haar zelfvertrouwen kwijt. Dat hadden we haar kunnen besparen. De inhaalslag, die nu gedaan moet worden is groter dan dat deze 1,5 jaar geleden zou zijn geweest.
Max vond het psychologisch onderzoek leuk. Hij ging er huppelend naar toe. We zijn heel blij met alle hulp, die Max nu krijgt. We zijn gestart met het aanpakken van de basisvaardigheden. Hij gaat nu "als een speer". Hij is happy en vrolijk en hij gaat weer met plezier naar school. Hij heeft er weer "zin" in.
Suzanne is van VWO-2 naar HAVO-3 overgestapt, omdat ze problemen bleef houden met Nederlands, Engels en Frans. Zes maanden geleden heeft ze een onderzoek gehad en toen bleek ze dyslexie te hebben. Ze heeft nu meerdere soorten hulp. Dat is hard werken, maar Suzanne merkt dat alle hulp oplevert: ze kan zich beter concentreren, ze maakt minder fouten bij alle talen en haar cijfers zijn al lekker omhoog gegaan. Hadden we dit maar op de basisschool geweten, dan hadden we haar 7 jaar geleden kunnen helpen. Suzanne is op de goede weg. Ze gaat waarschijnlijk wel over!